Verlangen naar verbinding 2

Rommelige liefde

Mijn vorige blog eindigde met het idee dat we door de wildernis moeten, en mogen leren zelf de wildernis te zijn. Als er iets is wat soms lijkt op een wildernis, dan is dat wel de liefde. Op een bepaald moment voel je intense verbinding met je partner terwijl de volgende dag het ontbijtritueel al een fikse ruzie en kille afstand kan geven. De liefde is rommelig en onvoorspelbaar. Ontrouw is vaak helemaal een puinzooi.  Máár “het biedt ook een uniek kijkje in de spelonken van ons menselijke hart”. Dat stelt een ander boek wat ik naast het boek van Brene Brown lees. Gaat het dan over de wildernis in onszelf?

Vrijheid en relaties

We leven in een tijd waarin individualisme, het leven moet je zelf maken, ultiem genieten, toffe ervaringen opbouwen en het leuk en druk hebben, best een beetje de norm is (ik druk me zacht uit). We zijn losser en vrijer gaan leven. Losser van gemeenschappen zoals kerk, buurt en familie. En vrijer van moralen en (ongeschreven) regels. Onze mogelijkheden zijn ongekend en toch soms praktisch beperkt. We kunnen hele aangename online conversaties voeren met iemand aan de andere kant van de wereld, maar ondertussen moeite hebben met oppas vinden voor ons kindje, omdat iedereen het zo druk heeft.  Wat ik in de praktijk zie, is dat er, ondanks onze verworven vrijheden, veel druk op relaties staat. Juist omdat we daar alles van verwachten, nu we losser zijn van gemeenschappen. Druk als in, het moet goed, “perfect” en bevredigend zijn in alle opzichten (emotioneel, vriendschappelijk, spiritueel en seksueel). Maar ook druk als in, het eerste wat vaak minder prioriteit krijgt bij stress en drukte van gezin, huis en werk, is de relatie en de relatietijd. Vaak lijken de verschillen aan behoeftes dan aanleiding te zijn voor een conflict (de een wil seks en de ander wil emotionele betrokkenheid). Een willekeurige ander, de derde in het spel, biedt dan een “oplossing” of toevlucht voor datgene wat je thuis niet kunt krijgen. Het is de uitvlucht voor een ultiem verlangen naar welke verbinding dan ook. Tijdelijk lijkt het alsof dit verlichting geeft, maar als het geheim in het licht komt dan komen de problemen vaak echt op tafel.

Relaties anno 2018

Hoe is dit toch mogelijk dat in een tijd waarin we veel mogelijkheden hebben, nog nooit zoveel vrijheid en ontplooiingsmogelijkheid hebben gekend, toch een stijging van ontrouw en affaires lijken te zien binnen monogame relaties? Hoe zit dat met ons verlangen aan verbinding? Is dat dan onze wilde schaduwkant? Maar is het geoorloofd die uit te buiten? Wat betekent trouw en ontrouw in relaties? Het boek Liefde in verhouding van Esther Perel is echt een aanrader als je op een open, filosofische manier wil nadenken over hoe we in deze tijd en cultuur relaties, relatievormen en gezinnen zouden kunnen vormgeven. Daarnaast geeft ze veel praktische voorbeelden voor de herstelmogelijkheden na een affaire, het zij samen, het zij niet meer samen.

Herstellen na ontrouw

Zij stelt dat er na ontrouw in een relatie, 3 types stellen zijn die ervoor kiezen om samen te blijven. Partners die in het verleden blijven steken (de lijders); partners die zich aan hun eigen haren uit het moeras trekken en het achter zich laten (de bouwers); en partners die herrijzen uit de as en een betere band opbouwen (de ontdekkers).  Het programma SAMEN, wat ik online aanbied, biedt een handreiking met name voor de bouwers en de ontdekkers, een aanrader als je echt samen verder wilt! (Klik hier voor meer informatie, einde reclametijd 😉) 

Op ontdekkingstocht

Ontrouw is bij uitstek een prachtig en tegelijkertijd ook schrijnend voorbeeld van een thema waarin de omgeving, de therapeut en de betrokkenen in een situatie (kunnen) komen van  een ‘met ons of tegen ons’ of een ‘je bent voor mij of tegen mij’ gevoel. Juist dan is het de uitdaging om niet veroordelend maar ook niet lichtzinnig te zijn. Om eerlijk te zeggen dat iets bullshit is, maar ook om je fatsoen te bewaren. Het is de uitdaging nieuwsgierig, mild en empathisch de ontrouw te onderzoeken en te gaan begrijpen. En om de achterliggende motieven en existentiële behoeftes te gaan ontdekken. Ontrouw kan een symptoom van de relatie zijn, en/maar ook een aanraking van een niet-toegestaan en ontwikkeld stuk in jezelf. Na herstel kunnen jij, je relatie en je partner verdiept en verrijkt zijn door deze heftige ervaring. Dit geloof ik en zie ik in de praktijk (maar uiteraard beveel ik het niet aan om een affaire te beginnen om jezelf meer te ontdekken).

Verlangen, eerlijkheid en vertrouwen

De kernwoorden waar het om gaat bij voorkomen van ontrouw, maar ook bij herstel van ontrouw zijn vertrouwen, eerlijkheid en verlangen. Als jij eerlijk naar jezelf bent over je verlangens is er dan genoeg wederzijds vertrouwen in je relatie, je partner en jezelf om het hierover te kunnen hebben en durf je de kwetsbare kanten hiervan te laten zien? Of, als er sprake is geweest van ontrouw op welke manier dan ook, wil je dan een bouwer of ontdekker zijn in het herstelverhaal? Ik wil je graag inspireren en motiveren door deze blog om dit pad van bouwen en ontdekken te gaan. Tegelijkertijd realiseer ik me dat er soms meer nodig is, misschien overbodig om te noemen, maar je bent welkom. Samen of alleen. Online of in het echt. Met elk verhaal.

Als je meer wilt weten over Esther Perel, maar niet direct het boek wilt lezen, in januari heeft er een interview in de krant gestaan. Hier kun je het artikel lezen.