9 maart 2017

Relatiecrisis 2: Na de ehbo-fase

Mieke Geen categorie 0 Comments

En dan is het ongeval al een tijdje geleden, is de EHBO geweest, en de tijd heeft wellicht de wonden al wat geheeld. Het ritje in de emotionele achtbaan ben je gewend, bepaalde bochten komen je bekend voor en zelfs het patroon van de baan ken je inmiddels wel. Hoe dan verder?

Hoe ben je überhaupt verdergegaan na de crisis (in je relatie)? Alleen, tijdelijk apart of toch samen? Welke weg het ook is geworden het is een weg waar je met vallen en opstaan op leert gaan. Immers de situatie is dusdanig veranderd, het logische vertrouwen is beschadigd en je hebt pijnlijke wonden opgelopen die soms nog open gaan of zijn.

Vallen en opstaan

Brené Brown haalt in haar boek sterker dan ooit Theodore Roosevelt aan. Hij zegt: Het is niet de criticus die telt; niet degene die ons erop wijst waarom de sterke man struikelt, of wat de man van de daad beter had kunnen doen. De eer komt toe aan de man die daadwerkelijk in de arena staat, zijn gezicht besmeurd met stof, zweet en bloed; die zich kranig weert; die fouten maakt en keer op keer tekortschiet, omdat dat nu eenmaal onvermijdelijk is; die desondanks toch probeert iets te bereiken; die groot enthousiasme en grote toewijding kent; die zich helemaal geeft voor de goede zaak; die, als het meezit, uiteindelijk de triomf van een grootse verrichting proeft, en die, als het tegenzit en als hij faalt, in elk geval grote moed heeft getoond…’

En dat is precies het proces waar we van gaan groeien. Ondanks alles blijven opstaan en stoeien met dat wat er op ons pad komt. Brené Brown daagt je uit om nieuwsgierig te worden naar je verhaal, om te stoeien met dat wat er elke keer op je pad komt. Stoeien is dan de bereidheid, het vermogen en de moed hebben om er naar te kijken.  En jezelf de volgende vragen stellen. Wat moet ik nog meer leren en begrijpen over de situatie? Wat moet ik nog meer leren en begrijpen over andere mensen in het verhaal? Wat moet ik nog meer leren en begrijpen over mezelf?

Een inzicht

Het gaat in de gevallen van een vertrouwensbreuk onder andere om stoeien met je eigen verantwoordelijkheid en aandeel in de situatie. In het boekje, als het leven ons scheidt, van Jeanine Geijtenbeek, wordt er een onderscheid gemaakt tussen slachtoffergedrag en schuldgevoel. In het boekje wordt het als volgt vertelt. “Mensen die zichzelf vooral als slachtoffer zien, lijken zichzelf vrij te pleiten van schuld. Slachtofferschap en schuldgevoel zijn op een complexe manier met elkaar verweven. Als ik geen slachtoffer meer ben, dan betekent dit dat ik zelf ook schuldig ben en gefaald heb. En het is heel eng om je eigen falen onder ogen te gaan zien, zeker als je altijd hard je best hebt gedaan. Schuld heeft niet alleen te maken met opzettelijk verkeerde keuzes, het heeft ook te maken met onvermogen, tekortkomingen en falen. Je wilt het goede maar het kwade kwam eruit voort. Schuld wil erkend worden, je moet de schuld als het ware onder ogen durven te gaan zien, nieuwsgierig er naar worden. Aanvaarding en erkenning maakt de weg vrijer. Je wordt minder slachtoffer en de ander wordt minder dader, er kan zelfs ruimte komen voor vergeving”

En nóg meer stoeien

Met dit inzicht, erkenning van het “schuldaandeel” van jezelf in een situatie, begint het stoeien pas echt. Afgelopen week was ik op een seminar over public speaking en daar werd aan de hand van de film de Lion King vertelt hoe dit stoeien kan gaan. Het verhaal van de Lion King is opgedeeld is 3 bedrijven, 3 belangrijke delen. Het stoeien na het inzicht is het laatste bedrijf.  Simba, de officiële troonopvolger van Mufasa de Leeuwenkoning, wordt op een valse manier het bos uitgejaagd door zijn oom Scar. Scar heeft Mufasa gedood en wordt de nieuwe (valse) koning. Dit is bedrijf 1, dit is in het geval van een vertrouwensbreuk, de breuk, de onthulling van het vreemdgaan of de (seks)verslaving. In bedrijf 2 vind Simba een manier om te leven in het bos met zijn vriendjes Timon en Pumbaa, het lijkt een aangenaam leven. De pijn van vroeger en het gemist van zijn familie en vrienden heeft Simba diep wegstopt. In de praktijk is dit de dagelijkse sleur van je leven met de wetenschap dat dit verdriet, deze pijn door alles heen voelbaar is. Je doet je dingen, werk, gezin, maar het geeft geen voldoening en er is weinig tot geen herstel. Na een bezoek van zijn vroegere speelkameraadje Nala,  wordt Simba geconfronteerd met het feit dat hij bestemd is om een koning te zijn en dat het koninkrijk hem nodig heeft. Hij is echter bang om die verantwoordelijkheid te nemen. Door een peptalk van Rafiki, een wijze aap, krijgt Simba een inzicht en de moed om te gaan. Hij gaat dan, in bedrijf 3, een gevecht aan met Scar om uiteindelijk te worden wie hij bedoeld was te zijn: de Lion King. Het aangaan van de confrontatie, niet alleen met je partner, maar ook met jezelf dat is bedrijf 3, dat is stoeien met je verhaal.

Rafiki

Een hele belangrijke “succesfactor” in het verhaal van Simba  is de aanwezigheid van Rafiki. Rafiki, confronteert, houdt een spiegel voor, bemoedigt en motiveert Simba. Heb jij een Rafiki in je leven die je helpt in het stoeiproces? Bij deze een dankwoord en complimenten aan de stichting Kostbaar Vaatwerk. Dit een stichting die partners van seksverslaafden helpt, ondersteunt, toerust en motiveert. Het werk is erop gericht “rafiki-waardig” te zijn. Ik ben er trots op hier onderdeel van te mogen zijn. Er zijn meer rafiki’s, wie of wat is jouw rafiki? Of heb je hem nog niet gevonden?