Seks in de je hoofd: mindf*ck??

Mieke Geen categorie 0 Comments

Toch wel lastig om na mijn vorige startblog (https://www.hartenhechtwerk.nl/seks-in-de-ruimte/) over seksualiteit de draad op te pakken en verder te schrijven. Om de daad echt bij het woord te voegen (mooie quote in het kader van dit onderwerp 😉). Het is en blijft een spannend onderwerp. Het gaat over ons meest privé terrein en tegelijkertijd is het zo aanwezig. Ik wil het in balans overbrengen zodat het niet oversekst en “too much” is, maar ook niet té preuts en weinig concreet. In mijn hoofd cirkelen allerlei gedachten en ideeën over hoe het wel of niet zou moeten, wat ik wel of niet zou schrijven en hoe belangrijk ik het vind dat het wel goed overkomt. Deze gedachten belemmeren mij om vrijuit te schrijven en in het hier en nu datgene naar voren te brengen wat gezegd mag worden.

Seks in ons hoofd

Dat wat er in het kleine blog-schrijf proces gebeurt, gebeurt ook vaak als het echt om seks gaat. We denken er aan, vragen ons af of we het wel of niet goed in bed doen. We maken onszelf bijvoorbeeld wijs dat als we maar slanker zouden zijn dat seks dan misschien beter zou gaan. En we denken dat er een “juiste” manier is om seks te bedrijven en anderen dat beter kunnen dan wijzelf. Gedachtengangen met 2 kernpunten, er bestaat een perfecte vorm van seks die we niet kunnen bereiken én dit komt waarschijnlijk doordat we  bepaalde tekortkomingen hebben. Ofwel (zelf)kritiek en perfectionisme. De meesten van ons weten ergens wel dat dit niet helpend is. We hebben onszelf een aardige mindf*ck aangedaan door in onze cultuur en in onszelf normen op te leggen wat seksueel normaal zou zijn. Schuldgevoelens of stressgedachtes staan vaak verbonden met genieten en opgaan in seksualiteit.  Ons hoofd, ons weten staat ons in de weg om in het hier-en-nu te genieten en te zijn met dat wat er is. Seksualiteit is namelijk bij uitstek een expressie van zijn, een intrinsieke expressie van onze essentie. Het gaat om zijn in alle aspecten, zoals genoemd in de vorige blog, hoofd, hart en lichaam.

Wat is de norm?

De volgende casus beschrijving, uit het boek van Dirk de Wachter, Liefde een onmogelijk verlangen, illustreert heel mooi hoe moeilijk het, zelfs voor een therapeut is, om bepaalde normen of verwachtingen van wat seks zou moeten zijn, los te laten. En ook hoe daarin de liefde boven alles gaat. Liefde voor de ander én liefde voor jezelf.

Twee zichtbaar kwetsbare mensen komen op consultatie op advies van de huisarts. Ze zijn al tien jaar samen en maken het goed, héél goed zelfs. Zij is kleuterjuf, hij is informaticus in een groot bedrijf. Ze hebben geen kinderen en zijn inmiddels veertigers. Ze leerden elkaar kennen via een relatiebureau. Alles loopt heel goed. Toch, na veel overleg, terughoudendheid, verlegenheid en onzekerheid, willen ze naar de therapeut voor een advies. Ze hebben geen seks. Nooit gehad. Nu zagen ze in tv-programma’s en blitse bladen dat dit niet normaal is. Dat mensen het wel doen en dat het zelfs nodig is om samen te blijven. Ze zitten beiden in mijn spreekkamer, met angstige stem, wegkijkend.

Uiteraard zeg ik dat er geen normen zijn in seksuele frequentie en dat normaliteit een rekbaar begrip is. Ze zijn erg opgelucht. Ik exploreer voorzichtig hun vraag. Waarom kwamen ze hiervoor naar mij? De vrouw maakt een toespeling op een traumatische kindertijd, maar houdt dit onderwerp tegelijk af. Hij zwijgt en kijkt haar liefdevol aan. Ze gaan schijnbaar tevreden naar huis. Ik blijf achter met veel vragen. En toch lijken ze mij heel respectvol bij elkaar te zijn, zonder seks dus. Dat gebeurde vele jaren geleden. Onlangs zag hen samen in een winkelstraat, arm in arm, breekbaar en liefdevol. Meer weet ik niet.
Uit: Liefde een onmogelijk verlangen? Dirk de Wachter

Kennis over seks

Bekend zijn met normen die je jezelf misschien opgelegd hebt, ten aanzien van seksualiteit kan helpen om er anders mee om te gaan. In deze casus heeft de therapeut toestemming gegeven om dit stel hun eigen normen te laten bepalen, los van de media. Ook andere vormen van kennis over seksualiteit kunnen helpend zijn om seksualiteit gezonde aandacht en ruimte te geven. En dan bedoel ik niet kennis over perfecte seks en wat je daarvoor allemaal zou kunnen doen. Net zo goed als het dat niet gaat om het proces wat ik aan het begin beschreef te vergroten, zodat je gaat piekeren. Misschien gaat het dan ook niet zozeer om kennis en om oordeel van wat goed of fout zou zijn, maar veel meer om bewustzijn.  Het gaat om bewustzijn over hoe seksualiteit werkt en hoe je lichaam, inclusief je hoofd, werkt. Over leren kennen, jezelf en de ander leren kennen. Het bijzondere in dit geval, is dat in het Hebreeuws de liefde bedrijven ook vertaald kan worden als leren kennen. Leren kennen dus. Leren kennen gaat over nu en wat je nog te leren hebt, maar gaat ook over vroeger, hoe je daarin geleerd hebt, je seksuele ontwikkeling.  Om het concreter en overzichtelijker te maken heb ik in 3 leerelementen onderverdeeld. Deze lopen in elkaar over en hebben wederzijds invloed op elkaar. Het zijn elementen die van vroeger uit belangrijk zijn, maar die eveneens nu nog relevant zijn en aan ontwikkeling onderhevig.

Alle invloeden van buitenaf

Je opgroei periode en omgeving. Dat wil zeggen de mate van ervaring van een warm nest waarin je bent opgegroeid, het weten dat je veilig en geliefd bent. Een “warme nest” ervaring draagt bij om later lust en seksuele opwinding met iemand te beleven waarbij tevens sprake is van een emotionele band. Dus lust en intimiteit kan dan samengaan. Daarnaast draagt een veilige thuisbasis bij aan een gezond zelfbeeld. Vanuit een gezond zelfbeeld weet je wie je bent en is het makkelijker grenzen en wensen te formuleren, ook binnen seksualiteit.  Verder is van invloed het voorbeeldgedrag ten aanzien van relaties wat je als kind wel of niet gezien hebt, van bijvoorbeeld je ouders. En de concrete boodschappen over seksualiteit in je opvoeding, op school en in de media die je hebt meegekregen, waren deze positief of negatief?

De invloed van binnenuit

Hier gaat het om je eigen rol, je acties en je eigenheid. Heb je ruimte gehad in je leven, als kind, om je lijf te ontdekken, niet seksueel, maar ook seksueel? En was er toestemming om van te genieten? Naast het leren voelen bij jezelf is het ook belangrijk dat je empathisch kunt zijn. Kun je je in de ander verplaatsen? Hoe maak je contact met een ander en kan je dan ook contact met jezelf houden?

De concrete situatie hier en nu

Dit is de praktijk van de dag. Je daadwerkelijke seksuele anatomie en lichaam. Ben je lichamelijk gezond of spelen er ziektes of andere dingen? Ken je je lichaam als vrouw of als man? En ken je dat van je eventuele partner? Hoe zit het in elkaar? Ben je blij met je lichaam? Verzorg je het goed?

Toestemming

Alvorens je meer van deze kennis op gaat doen en antwoord kunt geven op de vragen die ik opgeworpen heb, is het nodig om jezelf toestemming en erkenning te geven dat je hier wat mee wilt, dat je hierin iets nodig hebt. Seksualiteit is niet iets wat vanzelf gaat, mag je het leren kennen in alle opzichten? Het heeft in alle levensfases tijd, aandacht en ruimte nodig. Het is een levenslang proces waarin veel te leren valt, over jezelf en over de ander. Door deze blogs en mijn website hoop ik bij te dragen aan meer kennis over seksualiteit en meer toestemming te geven er gezond over na te denken en er over te praten met je partner of eventueel iemand die hierin gespecialiseerd is. Soms kan één gesprek al voldoende zijn om er weer mee verder te kunnen, om te leven met dat wat er is, zo bleek uit de casus hierboven beschreven.

Kan je hoofd het niet bolwerken, (mindf*ck?) of ben je wel gelukkig met je state of mind wat betreft je hoofd? (mindgelukkig). De échte state of mind, je gemoedstoestand, je humeur zal aan bod komen in de volgende blog, als het gaat over ruimte voor seksualiteit met je hart.

Seks in de ruimte

Mieke Geen categorie 0 Comments

‘Seks in de ruimte’, zul je denken, wat is dat dan nu weer? Je kunt de titel op meerdere manieren opvatten, dus het kan van alles zijn. Seks in de ruimte als in letterlijk op de maan of in een ruimteschip (Is dat eigenlijk mogelijk?). Of seks in de plaatselijke ruimte, de ruimte als woonkamer/slaapkamer/strand, bedenk iets geks.

Of seks in de ruimte, waarbij ruimte figuurlijk wordt bedoelt en het meer iets als vrijheid, lucht en zonder beklemming betekent. Dat laatste is vooral waar ik nu op doel. Seks betekent dan niet alleen de gemeenschap of het vrijen, maar staat voor een veel breder begrip. Seks of seksualiteit staat voor seksuele gevoelens, vrouwelijkheid, mannelijkheid, liefde, opwinding en intimiteit. Hoe dit alles ‘in de ruimte’ te plaatsen is, daar wil ik de aandacht aan geven in deze blog, alhoewel de andere ook interessant zijn om eens over na te denken…

Welke ruimten?

Sinds ik afgelopen jaren me heb gespecialiseerd in het thema seksualiteit waarbij ik dit thema vanuit drie invalshoeken bekijk. Het zijn invalshoeken waarvan ik denk dat ze belangrijk zijn voor een gezond omgaan met seksualiteit. Individueel en relationeel. Voor alle 3 is ruimte, tijd en aandacht nodig. Seksualiteit gaat namelijk over je hoofd, je hart én je lichaam. De lastigheid ligt vaak in het krijgen van een goede verbinding tussen deze drie. Want kennis, gedachten en je meningen (hoofd), je emoties en gevoelens (hart), je lichamelijke reacties en anatomie (lichaam), kunnen best uiteen liggen. Het één kan overontwikkeld zijn en het ander meer onderontwikkeld of helemaal onbekend terrein. Daarnaast zijn er verschillen tussen mensen onderling. De één is meer een gevoelsmens en de ander een denker. Groeien, leren of ‘zijn’ in al deze 3 gebieden lijkt op de 3 zijden van een kubus; hoogte, breedte en diepte. Als één van de zijden weinig voorstelt, is de kubus plat. Pas als alle drie de zijden lang zijn, ontstaat er een kubus met ruimte. Zo is het ook met seksualiteit. Alle drie aspecten dienen voldoende aandacht te krijgen om ruimte (of lengte) te creëren binnen seksualiteit. Hoe niet-vertrouwd een bepaald gebied misschien ook is. Ruimte voor iets betekent dat er inzicht kan komen in wat je wél of niet wilt, wat je wel of niet fijn vind, en wat je grenzen zijn. Binnen een relatie levert dit gelijkwaardigheid op, mits er wederzijds respect en goede interactie hierover is. Bij deze een poging om de 3 invalshoeken eens te verder belichten.

Ruimte in je hoofd

Hoe cliché, maar toch waar; we leven in een drukke tijd waarin veel op ons afkomt. We vullen onze agenda met werk, sport, hobby’s, gezinsactiviteiten, kerk, cursus en wat al niet meer. Ons hoofd denkt erop los over alles wat we meemaken. Gedachtes komen en gaan en vormen een belangrijk onderdeel van wie we zijn en hoe we ons voelen. We vormen met onze gedachten ook een mening over wat bijvoorbeeld wel of niet zou mogen binnen seksualiteit. Wat goed of fout zou zijn, of hoe onze cultuur of religie dit bepaalt. Met ons hoofd bewaren we herinneringen over onze seksuele ervaringen, die stoppen we in een ‘laatje’ en bij een volgende keer komen die naar boven. Dat zijn positieve maar dat kunnen ook negatieve zijn. Daarnaast is ons hoofd de opslagplaats van de kennis die we opgedaan hebben in ons leven ten aan zien van seksualiteit. Bijvoorbeeld door seksuele voorlichting, bepaalde filmpjes of andere informatiebronnen. De wetenschap is bij uitstek een manier van kijken die door ons hoofd wordt bepaald, het brengt ons een heleboel wijze en interessante kennis. Maar als we het alleen van de wetenschap moeten hebben wordt het wel eenzijdig. Hoe “vol” zit jouw hoofd? Of is er juist specifieke kennis die je nog wel zou willen weten ten aan zien van seksualiteit?

Ruimte in je hart

Deze blog is een ‘hoofd-ding’; het is geschreven met woorden die gevormd zijn in mijn hoofd. Het gaat er dan om hoe deze woorden zich vertalen bij jou. Raak ik een gevoelige snaar bij je? Ze raken in ieder geval een gevoelige snaar bij mezelf. In mijn hart is er een verlangen om op een gebalanceerde en gezonde manier mensen te helpen met het thema seksualiteit. Niet alleen om seksuele problemen te voorkomen, maar vooral ook om plezier en genieten van seksualiteit te bevorderen. De creativiteit, het levendige, letterlijk het leven zélf door het ontstaan van een kindje en de veelkleurigheid van mensen maken dat ik dit thema zo ontzettend boeiend vind. Ieder mens is uniek, en ieders beleving en uiting van seksualiteit is net zo uniek. Ik heb ervoor gekozen om dit verlangen in mijn hart meer ruimte te geven. Hoeveel ruimte in je hart heb jij voor jouw eigen seksualiteit? Of hoeveel ruimte zou je het willen geven? Kom je in je hart dingen tegen met betrekking tot seksualiteit die ruimte nodig hebben, zoals angst of verdriet? Wat heb je nodig om daar ruimte te creëren?

Ruimte in je lichaam

Genieten van eten: chocolade fudge taart….

En dan de laatste invalshoek, het lichamelijke. Onlangs heb ik het boek ‘Eat, Pray, Love’ van Elizabeth Gilbert gelezen. Zij schrijft het boek in een vergelijkbare drieslag, als hoofd, hart en lichaam. Het eerste stuk gaat over lichamelijk genieten. Ze gaat voor een periode naar Italië, vooral om daar te genieten. En in het bijzonder leren genieten van eten. Heerlijk Italiaans ijs, simpele maar verrukkelijke pasta’s en pizza’s en taarten. Maar ook het leren tijd en aandacht nemen voor de bereiding en het eten zelf. Het verhaal voert je mee naar lokale restaurantjes en laat soms het water in je mond lopen. Dit is echt letterlijk en figuurlijk ruimte geven aan je lijf, ze komt de nodige kilo’s aan. Nu wil ik niet suggereren dat we allemaal dikker moeten worden, maar doorslaan naar killerbody’s en strakke lijven, zoals het ideaal tegenwoordig, lijkt me ook niet gezond. Bewust proeven en aandacht geven aan eten kost tijd en ruimte, maar ik denk dat dat het meer dan waard. Het zet je stil bij je lichaam en je leert er naar te luisteren en signalen op te pikken. Naast bewust eten zijn er natuurlijk heel veel andere manieren om aandacht en liefde te geven aan je lichaam, denk aan verzorging, lekkere geuren, fijn zittende kleding, beweging of muziek in je oren. Tegelijkertijd speelt bij het lichamelijke ook je eigen conditie en je gezondheid. Medicijnen, hormonale schommelingen of ziektes zoals kanker hebben allemaal invloed op hoe je lichaamsbeleving überhaupt is. En ze beperken de hoeveel ruimte die je kunt maken voor seksualiteit. Hoe geef je dán vorm aan seksualiteit? Wat zijn dan je behoeftes en hoe kun je daar creatief mee omgaan?

Nog meer seks in de ruimte…

Ik besef dat ik veel vragen heb opgegooid en een paar dingen slechts toegelicht. Er valt uiteraard nog veel meer te zeggen over de 3 invalshoeken, waarin je ruimte kunt maken voor seksualiteit. Bovendien gaat dit enkel nog maar over ons als individueel persoon en over individuele unieke factoren. Uiteraard is er daarnaast ook de relationele, maatschappelijke en sociale context. Hoe verhouden deze zich tot elkaar? Door middel van de komende serie blogs ga ik uitgebreider in op de invalshoeken en de omgevingsfactoren. Ik hoop hiermee bij te dragen en te inspireren tot ‘meer seks in de ruimte’, wat dit voor jou als individu dan ook mag zijn…;)

Vragen met betrekking tot deze thema’s kun je stellen door te reageren op de blog. Ik zal persoonlijk reageren of het, indien mogelijk, meenemen in een volgende blog. Het wordt gewaardeerd! Evenals delen op social media.

Leven als een kolibrie

Mieke Geen categorie 0 Comments

Een kolibrie is een klein actief vogeltje, dagelijks bezoekt hij veel bloemen om nectar op te zuigen. Tijdens die bezoekjes brengt hij stuifmeel over wat zorgt voor het voortbestaan van deze bloemen. Naast deze nuttige bijkomstigheid is het ook nog eens een mooi en fijn geschapen vogeltje. Ik kan ervan genieten om naar zo’n vogeltje te kijken in natuurfilms of op mooie foto’s. Naar aanleiding van een speech over de vlucht van de  kolibrie ben ik nóg meer geïnspireerd door de kolibrie. De vlucht van de kolibrie staat voor vliegen, of leven, van idee naar idee, een pad volgend vanuit nieuwsgierigheid. Zoals de kolibrie doet van bloem naar bloem. Compleet tegenovergesteld aan doelgericht leven, met één doel en passie als uitgangspunt.

Passie

Tegenwoordig wordt er veel nadruk gelegd in onze cultuur op het uitleven van je passie, je droom volgen en daar succesvol in zijn. En als je die hebt, bijt je jezelf er in vast en ga je ervoor, als een drilboor. Maar wat als je nu niet één passie hebt? En wel gedreven steeds bent geweest om hier naar op zoek te gaan, maar hét gewoon niet kan vinden? Of wetend dat dit zo is, dit is wie je bent, maar door mensen daarop aangesproken te worden, je hebt toch wel een passie? Tegenwoordig is er zelfs brood met passie, dus waarom jij niet? Dat is behoorlijk ontmoedigend. Als ik naar mijn eigen leven kijk ben ik iemand die van idee naar idee hopt, veel interesses heeft, veel cursussen en opleidingen gevolgd  heeft en verschillende werkplekken gehad heeft. Tijdenlang heb ik me hier toch wel raar over gevoeld. Zelfs nu voel ik  mezelf af en toe een mislukkeling op carrière gebied. En ligt het gevaar op de loer mezelf te meten aan de successen en resultaten die ik wel of niet haal met mijn bedrijfje.

Crisis

Het verhaal van de kolibrie laat het succes gericht zijn los. Het uitgangspunt is leven vanuit nieuwsgierigheid, van bloem naar bloem. En niet leven vanuit één grote passie. Nieuwsgierig leven is een milde manier van kijken naar de dingen om je heen en daar aandacht aan geven. Het is complex en soms onoverzichtelijk, maar het is wel wat bij mij past, en wellicht bij zoveel anderen die niet één passie hebben. Het lijkt me heerlijk om één passie te hebben, wetend als klein kind al wat je wilde worden. Dus als jij dat hebt, heerlijk, geniet ervan en leef vooral je passie, ik geniet ervan om dat te zien bij mensen om mij heen. Voor diegenen, die net als ik, lopen te worstelen en keer op keer in een soort mid-life crisis, dertigersdillema, identiteitscrisis of hoe je het ook maar wilt noemen terecht komen, dit is meer ons pad. Gelukkig kan ik uit ervaring zeggen dat hoe onduidelijk het pad soms ook is en hoeveel crises er ook op ontstaan, er staan elke keer wel weer mooie bloemen aan de kant. En ik mag ze plukken, er iets mee doen, of ze soms laten staan.

Creativiteit

Een van de bloemsoorten die ik vaak tegenkom is creativiteit. Creativiteit is een ingewikkelde soort. Het begrip creativiteit staat voor het vermogen om iets nieuws te scheppen. Voor mij is creativiteit ontzettend belangrijk in mijn leven. Het geeft energie, blijheid en schoonheid, maar ook wanhoop, onzekerheid, weerstand en chaos. Na de speech van de kolibrie dacht ik spontaan, ik ga zo’n kolibrie schilderen. Alleen mijn verstandige kant  gooide een batterij redenen in waarom ik dat vooral niet zou moeten doen. “Ik moet eigenlijk werken”, “dat kost veel te veel tijd, je hebt genoeg andere dingen ook te doen”, “dat lukt je nooit zo’n klein gedetailleerd vogeltje schilderen”, “waar slaat dat nou op zoiets doen zomaar op de dag”, “zo komt je carrière nooit op gang als je gaat prutsen”, “weer chaos op je bureau, net nu het weer netjes is”.  Enzovoort… niet echt motiverend.

Inspiratie

Maar dan, is er een klein stemmetje, wat zegt “fuck it” (sorry, ik dacht het toch echt..), ik wil dit nu doen. Ik maak altijd dingen voor anderen als het nodig is, dan is het nuttig, maar ik wil dit gewoon eens voor mezelf doen. En ik wil gewoon lekker bezig zijn, ook al wordt het prut, ook dat is goed want het is wel van mij. Wat een bevrijdend gevoel uiteindelijk, om gewoon zomaar op een doordeweekse dag, waarin ik gepland had te werken, de boel de boel kunnen laten en gewoon domweg schilderen en tekenen. Iets creëren, iets wat totaal geen nuttige waarde heeft, iets wat anderen veel beter zouden kunnen doen, en iets wat een stijve nek oplevert door de geconcentreerde houding, kortom weinig succesvol. Het meest belangrijke is alleen dat het me blij maakt en me een beetje uit de “ik moet werken en succesvol zijn” stress-gedachte haalt en dat het me in een creatieve flow brengt. Het hoefde niet een eindeloos project te worden, niet af tot in de puntjes en dus ook niet perfect. Dit proces geeft hoop en inspiratie.  Hoop voor het nieuwsgierig verder lopen naar de volgende bloem. Inspiratie voor de volgende stap die ik dan toch maar zet.

Ben jij  nieuwsgierig naar de bloemen om je heen? Welke bloem staat er nu op jouw pad? Misschien kunnen we bloemen uitwisselen en op die manier ons leven verrijken en net als de kolibrie zorgen voor het voortbestaan van bloemen. Ik kan het namelijk niet alleen, ik heb bloemen van anderen nodig, ik heb inspiratie nodig, dat was in dit geval de speech over de kolibrie. Evengoed als blogs, quotes, kunst, boeken, ted talks of gewoon een kopje koffie bij iemand. Bloemen én kolibries maken de wereld mooier!

Link naar de speech, “Elisabeth Gilbert, The flight of the hummingbird, the curiosity driven life”: http://www.oprah.com/video_embed.html?article_id=59798

Relatiecrisis 2: Na de ehbo-fase

Mieke Geen categorie 0 Comments

En dan is het ongeval al een tijdje geleden, is de EHBO geweest, en de tijd heeft wellicht de wonden al wat geheeld. Het ritje in de emotionele achtbaan ben je gewend, bepaalde bochten komen je bekend voor en zelfs het patroon van de baan ken je inmiddels wel. Hoe dan verder?

Hoe ben je überhaupt verdergegaan na de crisis (in je relatie)? Alleen, tijdelijk apart of toch samen? Welke weg het ook is geworden het is een weg waar je met vallen en opstaan op leert gaan. Immers de situatie is dusdanig veranderd, het logische vertrouwen is beschadigd en je hebt pijnlijke wonden opgelopen die soms nog open gaan of zijn.

Vallen en opstaan

Brené Brown haalt in haar boek sterker dan ooit Theodore Roosevelt aan. Hij zegt: Het is niet de criticus die telt; niet degene die ons erop wijst waarom de sterke man struikelt, of wat de man van de daad beter had kunnen doen. De eer komt toe aan de man die daadwerkelijk in de arena staat, zijn gezicht besmeurd met stof, zweet en bloed; die zich kranig weert; die fouten maakt en keer op keer tekortschiet, omdat dat nu eenmaal onvermijdelijk is; die desondanks toch probeert iets te bereiken; die groot enthousiasme en grote toewijding kent; die zich helemaal geeft voor de goede zaak; die, als het meezit, uiteindelijk de triomf van een grootse verrichting proeft, en die, als het tegenzit en als hij faalt, in elk geval grote moed heeft getoond…’

bron: Sterker dan ooit, Brené Brown

En dat is precies het proces waar we van gaan groeien. Ondanks alles blijven opstaan en stoeien met dat wat er op ons pad komt. Brené Brown daagt je uit om nieuwsgierig te worden naar je verhaal, om te stoeien met dat wat er elke keer op je pad komt. Stoeien is dan de bereidheid, het vermogen en de moed hebben om er naar te kijken.  En jezelf de volgende vragen stellen. Wat moet ik nog meer leren en begrijpen over de situatie? Wat moet ik nog meer leren en begrijpen over andere mensen in het verhaal? Wat moet ik nog meer leren en begrijpen over mezelf?

Een inzicht

Het gaat in de gevallen van een vertrouwensbreuk onder andere om stoeien met je eigen verantwoordelijkheid en aandeel in de situatie. In het boekje, als het leven ons scheidt, van Jeanine Geijtenbeek, wordt er een onderscheid gemaakt tussen slachtoffergedrag en schuldgevoel. In het boekje wordt het als volgt vertelt. “Mensen die zichzelf vooral als slachtoffer zien, lijken zichzelf vrij te pleiten van schuld. Slachtofferschap en schuldgevoel zijn op een complexe manier met elkaar verweven. Als ik geen slachtoffer meer ben, dan betekent dit dat ik zelf ook schuldig ben en gefaald heb. En het is heel eng om je eigen falen onder ogen te gaan zien, zeker als je altijd hard je best hebt gedaan. Schuld heeft niet alleen te maken met opzettelijk verkeerde keuzes, het heeft ook te maken met onvermogen, tekortkomingen en falen. Je wilt het goede maar het kwade kwam eruit voort. Schuld wil erkend worden, je moet de schuld als het ware onder ogen durven te gaan zien, nieuwsgierig er naar worden. Aanvaarding en erkenning maakt de weg vrijer. Je wordt minder slachtoffer en de ander wordt minder dader, er kan zelfs ruimte komen voor vergeving”

En nóg meer stoeien

Met dit inzicht, erkenning van het “schuldaandeel” van jezelf in een situatie, begint het stoeien pas echt. Afgelopen week was ik op een seminar over public speaking en daar werd aan de hand van de film de Lion King vertelt hoe dit stoeien kan gaan. Het verhaal van de Lion King is opgedeeld is 3 bedrijven, 3 belangrijke delen. Het stoeien na het inzicht is het laatste bedrijf.  Simba, de officiële troonopvolger van Mufasa de Leeuwenkoning, wordt op een valse manier het bos uitgejaagd door zijn oom Scar. Scar heeft Mufasa gedood en wordt de nieuwe (valse) koning. Dit is bedrijf 1, dit is in het geval van een vertrouwensbreuk, de breuk, de onthulling van het vreemdgaan of de (seks)verslaving. In bedrijf 2 vind Simba een manier om te leven in het bos met zijn vriendjes Timon en Pumbaa, het lijkt een aangenaam leven. De pijn van vroeger en het gemist van zijn familie en vrienden heeft Simba diep wegstopt. In de praktijk is dit de dagelijkse sleur van je leven met de wetenschap dat dit verdriet, deze pijn door alles heen voelbaar is. Je doet je dingen, werk, gezin, maar het geeft geen voldoening en er is weinig tot geen herstel. Na een bezoek van zijn vroegere speelkameraadje Nala,  wordt Simba geconfronteerd met het feit dat hij bestemd is om een koning te zijn en dat het koninkrijk hem nodig heeft. Hij is echter bang om die verantwoordelijkheid te nemen. Door een peptalk van Rafiki, een wijze aap, krijgt Simba een inzicht en de moed om te gaan. Hij gaat dan, in bedrijf 3, een gevecht aan met Scar om uiteindelijk te worden wie hij bedoeld was te zijn: de Lion King. Het aangaan van de confrontatie, niet alleen met je partner, maar ook met jezelf dat is bedrijf 3, dat is stoeien met je verhaal.

Rafiki

Een hele belangrijke “succesfactor” in het verhaal van Simba  is de aanwezigheid van Rafiki. Rafiki, confronteert, houdt een spiegel voor, bemoedigt en motiveert Simba. Heb jij een Rafiki in je leven die je helpt in het stoeiproces? Bij deze een dankwoord en complimenten aan de stichting Kostbaar Vaatwerk. Dit een stichting die partners van seksverslaafden helpt, ondersteunt, toerust en motiveert. Het werk is erop gericht “rafiki-waardig” te zijn. Ik ben er trots op hier onderdeel van te mogen zijn. Er zijn meer rafiki’s, wie of wat is jouw rafiki? Of heb je hem nog niet gevonden?

Rafiki uit de Lion King
(bron: http://disney.wikia.com)

Relatiecrisis 1: Pech onderweg

Mieke Geen categorie 0 Comments

Zoals beloofd wil ik een aantal blogs schrijven over hoe je stil staat bij jezelf als je in een crisis bent gekomen. Een crisis kan door van alles ontstaan.  Ik beperk me tot de crises die te maken hebben met een vertrouwensbreuk in een liefdesrelatie. Vertrouwensbreuken in een liefdesrelatie ontstaan met name door vreemdgaan of door een (seks) verslaving.

Verdergaand in de parallel die ik afgelopen maanden gebruikte, we zijn als mensen onderweg, is een crisis een geval van pech onderweg. Wat te doen bij pech onderweg? Als er sprake is van een levensbedreigende situatie wordt het slachtoffer zo goed als het kan gerustgesteld. Er zal hulp ingeschakeld moeten worden. In minder levensbedreigende situaties is geruststelling en hulp net zo goed noodzakelijk. Immers wat er gebeurt levert stress, spanning en onrust op. Als iemand je vertrouwen beschadigt op welke manier dan ook, dan is een stukje basisveiligheid aangetast. Een automobilist  heeft mij ooit eens aangereden doordat hij mij geen voorrang verleende. Ik vertrouwde erop dat hij zou stoppen, maar dit gebeurde niet. Mijn vertrouwen in de medeweggebruiker is destijds een behoorlijke tijd weg geweest. Nóg altijd geven onverwachte auto’s vanaf rechts mij een lichte schrikreactie.

Trauma

Ferdinand Bijzet maakte vorige week in een training voor zijn nieuwe online programma, de link tussen een vertrouwensbreuk en een trauma. Bij een traumatische gebeurtenis staat je leven redden voorop. Door verschillende overlevingsstrategieën werken we daaraan. Vechten, vluchten en bevriezen zijn de drie basale overlevingsstrategieën.  In eerste instantie was ik heel boos op de aanrijder, ik kon hem wel wat aandoen.  Ik schreeuwde:  “er staan toch haaientanden”. Kortom ik ging vechten. Omstanders kwamen naar me toe en hielpen me overeind, pas daarna kon ik kijken naar wat ik überhaupt mankeerde en hoe de situatie was. De overlevingsstrategieën zijn tijdelijk nodig om te overleven. Alleen als het gevaar geweken is, is deze reactie niet meer nodig. Vaak echter blijven we in deze reactie hangen, dit komt doordat we het trauma niet de ruimte geven om te ontladen. Ontladen betekent stilstaan bij wat het met je gedaan heeft onder andere door  je lichaam ruimte te geven om te trillen, huilen, schreeuwen en door meerdere keren je verhaal te vertellen. Als dit echter niet mag of kan dan duw je het als het ware terug in je lijf, in je systeem.

Onomkeerbaar proces

Ken je die blikjes croissantdeeg die openknappen als je het etiket kapot maakt? Misschien is het wegduwen van een traumatische gebeurtenis wel vergelijkbaar met het proberen terug te duwen van het deeg in het blikje. Al voor je het blikje opendoet voel je de spanning in het blikje. Als het dan open is, laat het deeg zich onmogelijk terugduwen en past het niet meer in de oorspronkelijke vorm.

Het blikje deeg zal, doordat het “kapot” gemaakt is, er niet meer uit komen te zien zoals het vooraf was. Het deeg zal door ermee te gaan werken een transformatie doorgaan en uiteindelijk croissants opleveren. De energie van een trauma kun je niet opgesloten houden in je systeem. Als je dit wel doet, zal dit spanningsklachten opleveren en blijf je in overlevingsstand om het tegen te houden. Een trauma zal hoe dan ook, je leven blijvend veranderen, je kunt het trauma niet ongedaan maken. Hoe voorkom je dat je in de overlevingsstand blijft hangen wat het trauma wil ontkennen? In mijn geval betekende dat mijn verhaal vertellen aan belangrijke mensen, passende hulp zoeken (fysiotherapie, ik had een lichte kniebeschadiging), schadevergoeding regelen en mijn fiets repareren. Maar wat me in eerste instantie, het meest geholpen heeft is mezelf niet dwingen om zonder angst in het verkeer te zijn en te doen alsof er niets aan de hand was. Er niet tegen vechten, maar het gewoon laten bestaan. De angst was er, ik fietste wiebelig en keek voortdurend om me heen, dat was ok.

Eerste Hulp Bij Ontrouw

Als er een vertrouwensbreuk in je relatie is doordat je partner is vreemdgegaan, dan is je relatie blijvend veranderd. Stel dat het vreemdgaan al meerdere maanden duurt, dan zal je alles wat in die afgelopen periode is gebeurt door een andere bril gaan zien. Het gezellige familiefeestje waarbij een gezinsfoto is gemaakt krijgt opeens een bittere nasmaak, die ander was toen al bij je partner. Het niet op de afgesproken tijd thuiskomen maakt je bezorgd en angstig, je partner zal toch niet weer? Dit zijn continu triggers die je trauma bevestigen. De paniek en heftige emoties die steeds weer opvlammen zijn logisch, sterker nog ze horen erbij. Hoe nu verder in deze emotionele achtbaan waar je in terecht bent gekomen en in blijft? Eerste Hulp Bij Ontrouw klinkt simpel, gevoelsmatig is het een grote uitdaging. Het is de angst, stress en spanning die het geeft aanvaarden, ook bij voortdurende triggers en herbelevingen. Beseffen dat dit ok en logisch is en jezelf (of de ander) hier tijd en geruststelling voor geven. Dit kan je alleen onder andere doen door een stukje te gaan lopen, schrijven, er over praten of iets anders lichamelijks.

Hoe verder?

Tijd, geruststelling en hulp vragen aan je partner en omgeving hoort er net zo goed bij. Mijn collega Judith Stoker geeft in haar blog onder andere aandacht aan het belang van goed voor de wond (laten) zorgen. Zij verwijst naar het programma wat Ferdinand Bijzet ontwikkeld heeft voor deze relatietrauma’s. Via deze link https://www.hartenhechtwerk.nl/relatie-issues/herstel-na-vertrouwensbreuk/, kun je er meer over lezen. Dit programma is er voor stellen die beseffen wat voor trauma er is in hun relatie en die er samen aan willen werken om te herstellen. Het is een programma wat hoop biedt!

De link naar de blog van Judith: https://judithstoker.blogspot.nl/2017/02/samen.html

Naast deze collega-blog en het online programma zal er binnenkort een deel 2 volgen over relatiecrises. Mocht je na het lezen van deze blog vragen of reacties hebben dan hoor ik het graag!

Een bestemming als doel of een doel als bestemming?

Mieke Geen categorie 0 Comments

Doelen, ik had er altijd een beetje moeite mee. Een doel was voor mij zo prestatiegericht en daarmee maatgevend en oordelend. Immers als je doelen niet haalt dan heb je het niet goed gedaan, dan krijg je geen beloning of iets anders naars gebeurt. Natuurlijk had ik wel bepaalde doelen en zijn er dingen die je graag wilt behalen, zoals een diploma of een klus afronden. Maar ik vermeed een beetje daar teveel mee bezig te zijn, uit angst voor teveel druk en teveel moeten.

Het klopt als je hierin leest dat er wat verandert is en dat ik er iets anders over ben gaan denken. Met het schrijven van de vorige blogs over standvastigheid en dan met name over file rijden en je (levens) weg gaan, zijn daar woorden voor gekomen. Immers als je een weg gaat, leidt deze altijd wel ergens naar toe. Nu ben ik nog steeds niet enkel gericht op het behalen van de eindbestemming. Mijn gerichtheid zit veel meer in de weg als zodanig gaan en van daaruit richting aanhouden. Er is balans nodig in het nastreven van een doel en ‘zijn’ op de weg daar naar toe.

In de vorige blog richtte ik me op het ‘zijn’ op de weg en de aanvaarding daarvan. Nu wil ik me richten op het doel en wat je daarmee zou willen. Als je namelijk je doel helder hebt, dan is het ook veel makkelijker om de weg er naar toe te bepalen en te ontdekken welke weg daarvoor nodig is.

In mijn werk voor stichting Kostbaar Vaatwerk heb ik te maken met vrouwen die in een enorme crisis komen als ze ontdekken dat hun partner seksverslaafd is. Ze komen in een emotionele achtbaan en reageren daar ieder verschillend op. Eén ding is hetzelfde, ze zullen een weg hier doorheen moeten vinden, er is geen pasklare oplossing of herstelremedie. Maar het maakt verschil wat voor doel ze met die weg willen behalen. Een doel zou kunnen zijn zo goed mogelijk ervoor zorgen dat hij stopt met zijn verslaving door bijvoorbeeld veel controle uit te oefenen en dan weer gewoon verder gaan zoals het altijd was. Er kan ook sprake zijn van helemaal geen doel, het overkomt je volledig, je blijft hangen in verdriet en boosheid en er gebeurt weinig.  Het kan echter ook anders. Een crisis kan een mogelijkheid geven om te groeien, om patronen te doorbreken en om actief een rol te spelen in je eigen levensverhaal. Echter dit vraagt wel om een keuze en moed. Moed om nieuwsgierig te zijn naar jezelf en stil te staan bij jezelf. Het doel kan daarom anders zijn. Het doel is dan in eerste instantie stilstaan bij jezelf, bij je relatie en bij je partner. En ondanks de pijn en het verdriet gericht zijn op groei en hier samen of misschien uiteindelijk alleen sterker uit te komen door te werken aan jezelf. Van daaruit ‘zijn’ en op weg gaan ontstaan weer specifiekere doelen.

Voor een lezing bij Kostbaar Vaatwerk mag ik meer uitleg geven over hoe je dat doet. Stilstaan terwijl je in een emotionele achtbaan zit, het lijkt zogezegd bijna onmogelijk. In de volgende serie blogs wil ik daar meer uitleg over geven. Zoiets als een proefrit in een tot stilstand gezette achtbaan.

Standvastigheid 2: Filerijden

Mieke Geen categorie 0 Comments

Als je in de file rijdt kun je niets anders dan meegaan in het tempo waarop de auto’s voor je optrekken en remmen. Je hebt misschien een afspraak en staat op tijd, maar je kan niets anders dan goed opletten en meebewegen.
Het heeft dus weinig zin om toch sneller te willen, of om je te gaan ergeren. Het is zo als het op dat moment is.

Filerijden vind ik een mooie vergelijking met hoe je standvastig kunt blijven. Standvastigheid gaat namelijk naast het kleine, ook over geduld, volharding, weerstand en vertrouwen. Soms weet je niet wanneer je ergens bent en hoeveel weerstand je nog tegen zult komen op de weg, maar uiteindelijk kom je er als je blijft vertrouwen.

Als mensen gaan groeien, bijvoorbeeld door in therapie te gaan, dan komt er bewustwording. Iemand wordt zich bewust dat hij het moeilijk vind om een ander te vertrouwen. Hij heeft meerdere ervaringen meegemaakt waarin het vertrouwen geschaad werd en het alleen doen was vaak een handigere weg. De prijs van het veel alleen doen is eenzaamheid en je niet echt kunnen verbinden met een ander. Het risico om gekwetst te worden is groter dan de kans op een waardige verbinding waarin je gezien en gesteund wordt. Als dit proces bewuster wordt in iemands leven, kan er verlangen ontstaan naar meer verbinding. Hoe is dan de volgende stap, immers het is een nieuwe manier van omgaan met een ander. Steeds weer komt iemand tegen dat het moeilijk is om kwetsbaar te zijn of afhankelijk te zijn van iemand anders. Dan komt het aan op standvastigheid en vertrouwen. Vertrouwen dat dit uiteindelijk de moeite waard is en standvastigheid om dit proces te blijven volgen.

Echter wat nog meer van belang is, is de aanvaarding dat dit is zoals het is. Dit is het filerijden in iemands leven. Je hebt wel een doel, een bestemming maar de weg is lang en het is niet duidelijk hoe lang het duurt voordat je er bent. Jezelf afwijzen of veroordelen dat het nu toch eens klaar moet zijn is allerminst helpend. Net zoals het niet helpend is door harder te willen werken dan mogelijk is.

Als ik in een file rijd probeer ik het altijd zo aangenaam mogelijk voor mezelf te maken. De ene keer lukt dit beter omdat ik bijvoorbeeld nog wat lekkers in mijn tas heb zitten. Een andere keer gaat het minder.
Desalniettemin blijft de gedachte “uiteindelijk kom ik er wel maar nu is het ook goed”, de boventoon voeren en dit houdt mijn motor draaiend. Ik vermaak me door om me heen te kijken en vind het grappig om te zien hoe iedereen met de file omgaat. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje, of beter gezegd autootje, we zijn allemaal een mens onderweg.

Ik wens jullie een goede reis tijdens en rondom de feestdagen. Geniet van wat er is en heb vertrouwen en hoop op dat wat er komt!

Standvastigheid 1: Het kleine

Mieke Geen categorie 0 Comments

Net als de mensen die ik in mijn praktijk zie, heb ook ik het wel eens nodig om stil te staan bij mezelf. En op zoek te gaan naar balans. Afgelopen periode speelde dit nadrukkelijk in mijn leven. Het is niet makkelijk om geconfronteerd te worden met verdriet, beperkingen en tekortkomingen. Maar het maakte me dit keer wel standvastiger. Het was een boeiend leerproces. Graag neem ik je in een aantal blogs mee aan de hand van dit thema, standvastigheid.

Een betekenis van standvastigheid is trouw zijn aan de eigen principes, of constantheid. Ik vind het soms moeilijk om standvastig te zijn in een maatschappij waarin zoveel mogelijk is en er zoveel keuzes zijn. Na mijn carrière switch ben ik nu dan therapeut. Maar voor mijn gevoel is dat nog maar de basis en kan ik nog zoveel meer richtingen, opleidingen en cursussen volgen. Maar welke dan? En ben ik dan nu wel goed genoeg? Afgelopen periode konden we nieuwe eetkamerstoelen uitkiezen en dan zijn er zoveel keuzes te maken over het model, de prijs, stof of niet, de kleur…..Heel iets anders, maar toch dezelfde vraag wat is de béste keus? Het kan me wel eens gebeuren dat ik verzand in de mogelijkheden die wij in onze maatschappij hebben en dat ik mijn eigen principes vergeet. Het gevoel van niets te willen missen, de goede keuze te willen maken en succesvol te moeten zijn gaat dan voorop en zorgt voor stress.

Door de confrontatie met deze chaos-keuzestress-1001-mogelijkheden-bubbel op meerdere terreinen in mijn leven, moest ik wel stilstaan en terug naar de basis. En dan kom ik bij de kleine dingen. De ogenschijnlijk kleine dingen in mijn leven, die voor mij als persoon belangrijk zijn. Het lezen van een goed boek, rondlummelen in huis, een boswandeling, aandacht voor iemand hebben en er zijn in mijn gezin. Deze dingen maken mij rustig en helpen me om weer in te zien wat voor mij belangrijk is. Het helpt me terug te gaan naar constantheid, naar mijn waarden in dit leven.

Het woord standvastig heb ik overigens niet zelf bedacht. Het komt door het lezen van dat goede boek wat ik afgelopen periode heb gedaan. Standvastig is een ironisch geschreven anti-zelfhulpboek door Svend Brinkmann. Hij suggereert dat wij in het westen voeten hebben en alsmaar gaan, zelfs rennen naar volgende hoogtepunten en ervaringen. Hij stelt voor om meer te wortelen, wortelen in waarden die belangrijk zijn in dit leven en voor onze wereld. Niet door allerlei cursussen, coaching en zelfhulpboeken, maar onder andere door vaker nee te zeggen, meer te mogen twijfelen en gewoon genoegen te nemen met jezelf in plaats van altijd maar te willen ontwikkelen.

Mijn oma zei vroeger al “wie het kleine niet eert is het grote niet weerd”. En juist door het genieten en teruggaan naar het kleine, en genoegen daarmee nemen, krijg ik zicht op het grote en ontstaan er antwoorden op al die keuzevragen. Dan blijkt de parodie op dit gezegde, “wie het kleine niet leert doet het grote verkeerd”, minstens zo relevant. Mooi, toch nog iets leren, maar dan zonder opleiding of cursus. Gewoon leren aan het leven, met vallen en opstaan, volharden en weer doorgaan. Hoe dat precies gaat komt in een volgende blog. Of heb jij een suggestie?

Eerlijkheid 3 (slot): heerlijk eerlijk?

Mieke Geen categorie 0 Comments

Na de vorige blogs over eerlijkheid volgt nu de afsluiter over eerlijkheid. Eerlijk zijn naar de naar de ander toe, de willekeurige ander. Het even geduurd voor deze blog zich heeft gevormd. Uiteraard door zomer die er tussen kwam, maar het is net zo goed een smoes zijn om me niet aan dit onderwerp te wagen. Want met eerlijkheid naar de ander toe bedoel ik eerlijk zijn over je eigen gevoelens, gedachten en meningen én die van de ander en dit in het contact brengen. Precies dat vind ik nog best lastig. Zoals ik in blog 1 beschreef, eerlijkheid naar mezelf toe is nog te doen, vaak weet ik wel wat zich daar bevindt. Eerlijk zijn over de ander en wat ik van die ander vind is ook nog onder woorden te brengen. Stap 3, dit in contact brengen dat is een uitdaging en niet echt heerlijk.

Het kan namelijk ingaan tegen hoe het hoort, of tegen bepaalde normen en opvattingen of nog lastiger tegen bepaalde geloofsovertuigingen. Het kan leiden tot verwijdering, onbegrip of conflicten. Het is een kunst om jezelf trouw te zijn en de ander recht te doen. Naar mijn mening is het onderwerp of thema waarover de eerlijkheid gaat ondergeschikt aan het contact wat er is. Neem bijvoorbeeld een leidinggevende en een werknemer. Een leidinggevende wil dat een product op manier x gemaakt wordt. De werknemer maakt het op manier y. De leidinggevende vindt de werknemer eigenwijs en vind het erg vervelend dat het niet gemaakt is zoals hij had gezegd. Hij kan nu macht gebruiken om te zorgen dat manier x toch wordt gehandhaafd. Maar hij kan ook het gesprek aangaan met de werknemer. En als eerste benoemen dat hij zich niet serieus genomen voelt als de werknemer zijn eigen gang gaat. De werknemer voelt zich uitgenodigd en gaat vertellen dat hij bepaalde redenen had om het op manier y te doen. Dat blijken hele legitieme redenen, tegelijkertijd mag het ook benoemd worden dat de leidinggevende hiervan op de hoogte had willen zijn, net zo legitiem. Het gesprek hierover en de eerlijkheid vanuit beide kanten zorgt ervoor dat het contact hersteld wordt. En dat je elkaar recht in de ogen kunt blijven aankijken.

De natuur: het ultieme het is zoals het is

Mijn persoonlijke uitdaging zit er in dat ik  eerlijk tegen de ander moet zeggen als ik het even niet weet. Ik heb wel eens het gevoel iets te moeten vinden, of te moeten zeggen, maar dan weet ik niet wat. In bijvoorbeeld een leiderschapspositie werd er dan iets van mij verwacht en dacht ik dat ik teleurstellend zou zijn als ik geen duidelijke visie had op een heikel thema. Het verhaal dat ik dan in mijn hoofd bedacht is dat dit toch echt niet kan als leider en dat ik op die manier ons team niet goed uit de verf liet komen. Ik wees mezelf af en had ook nog eens een schuldgevoel ten opzichte van mijn team, erg onprettige gevoelens in het contact op dat moment. Als ik eerlijk ben naar mezelf, dan is het dus zo dat ik het even niet weet én dat ik dit in contact mag brengen. Daarmee doe ik recht aan mezelf en recht aan de ander. Misschien is er dan een verschil, omdat de ander wel een duidelijke mening heeft. Dit kan mij dan weer een opstapje bieden om er verder bij stil te staan en wie weet komt er ook een mening of een visie uit. Mijn ervaring is dat dit vaak wel gebeurt en dat dit veel prettiger is dan wanneer ik maar gewoon ga praten en doe alsof ik het direct al weet. Als ik dat doe, gewoon meepraten, krijg ik achteraf vaak zo’n gevoel van dit klopt niet helemaal met wat ik echt vind. Als ik dus even stilsta bij mezelf, en het “niet weten” komt het vaak vanzelf. Soms is het er niet en ook dat is ok. Om het maar heel populair te zeggen, het is zoals het is, maar met mijn toevoeging, het is heerlijk eerlijk. Wat is jouw heerlijke eerlijke uitdaging?

Eerlijkheid 2: Met de billen bloot

Mieke Geen categorie 0 Comments

Met de billen bloot in je relatie, dat is pas spannend, en nee ik bedoel nu even niet letterlijk. Ik bedoel eerlijk zijn naar je partner toe. Iemand die je heel goed kent maar waarbij het soms juist extra moeilijk is om echt eerlijk tegen te zijn. Omdat je afgewezen kunt worden, onbegrepen, ongezien…Wat is eerlijkheid in je relatie? Volgens mij zijn dat verschillende dingen. Best kwetsbaar om hier nu open over te zijn. Maar de voorbeelden uit mijn eigen relatie maken het wel het beste duidelijk, dus ik ga met de billen bloot…

Ik werd er namelijk laatst mee geconfronteerd dat als ik echt eerlijk wil zijn, ik daar ook keuzes in moet maken. Het was mijn trouwdag en we hadden een dagje uit gepland. ‘s Avonds had ik een cursus, maar omdat we overdag al samen zouden zijn was dat prima. De dag verliep redelijk, na zoveel jaar durf ik daar wel eerlijk over te zijn. Het is niet altijd geweldig, sprankelend en opwindend. Doordat we allebei een drukke periode hadden gehad, moesten we even zoeken naar elkaar voordat we elkaar echt konden zien en spreken. Dat wil zeggen voordat we beiden echt weer een beetje nieuwsgierig en geïnteresseerd in elkaar waren. Maar tegen die tijd was onze dag samen alweer voorbij en moest ik naar de cursus.

Terwijl ik bij die cursus zat dacht ik, bedacht ik me dat als ik heel eerlijk was, ik toch liever bij mijn man thuis wilde zijn. En laat het op de cursus nou precies over mijn waarde ‘eerlijkheid’ gaan. Daar zat ik dan met mijn grote mond over hoe belangrijk ‘eerlijk-zijn’ voor mij is. Terwijl ik eigenlijk gewoon thuis wilde zijn en verder wilde gaan met waar we als stel gebleven waren, in het elkaar vinden. Dan komen waarden die ik belangrijk vindt en deze situatie die zich nu aandient dicht bij elkaar. Om een lang verhaal kort te maken: ik heb besloten om in de pauze naar huis te gaan. Thuis werd ik warm welkom geheten, zonder verwijten en vragen. Er was (eindelijk) de verbinding die we de hele dag gezocht hadden. Voor mij een voorbeeld van eerlijk zijn naar mezelf en naar mijn partner binnen onze relatie. En een voorbeeld van wat er dan uit voort kan komen.

Eerlijkheid naar mijn partner toe, uit zich ook in het delen van gevoelens en gedachten. Ook als die niet zo leuk zijn om te horen voor de ander. In de periode dat wij het beide wat drukker hadden, gaf mijn partner aan zich alleen te voelen. Ik vond dat echt niet leuk om te horen. Schuldgevoelens, verantwoordelijkheidsgevoel, machteloosheid en irritatie, dat kwam er los. En gelukkig dat mocht er ook zijn en daar kon ik eerlijk over zijn. En toch vind ik het, achteraf ook fijn dat hij het benoemd heeft en dat we er een open en eerlijk gesprek over konden hebben. Hoe pijnlijk ook om te constateren dat dit de situatie is zoals die is.

Een laatste vorm van eerlijkheid die ik als bijzonder waardevol ervaar in onze relatie, is eerlijk zijn over gevoelens die anderen in je los maken. Binnen onze relatie is het OK dat we sommige contacten spannend vinden en dat er gevoelens bij los kunnen komen. We weten dit van elkaar en vertellen dit aan elkaar. Het is belangrijk voor ons om hier openheid over te hebben. Aan de ene kant om goed met zo’n spanning om te gaan en aan de andere kant om geen geheimen voor elkaar te hebben. We veroordelen elkaar er niet om, integendeel we kunnen elkaar er zelfs mee plagen en tegenwoordig ook inschatten bij wie de ander dat heeft. En dit schept een band van vertrouwen die door openheid hierover, des te sterker wordt, in plaats van dat het voor verwijdering zorgt. Hoe paradoxaal.

Drie persoonlijke voorbeelden van hoe ik eerlijkheid vormgeef in mijn partnerrelatie. Hoe belangrijk is eerlijkheid voor jou in je relatie?