Leven als een kolibrie
Een kolibrie is een klein actief vogeltje, dagelijks bezoekt hij veel bloemen om nectar op te zuigen. Tijdens die bezoekjes brengt hij stuifmeel over wat zorgt voor het voortbestaan van deze bloemen. Naast deze nuttige bijkomstigheid is het ook nog eens een mooi en fijn geschapen vogeltje. Ik kan ervan genieten om naar zo’n vogeltje te kijken in natuurfilms of op mooie foto’s. Naar aanleiding van een speech over de vlucht van de kolibrie ben ik nóg meer geïnspireerd door de kolibrie. De vlucht van de kolibrie staat voor vliegen, of leven, van idee naar idee, een pad volgend vanuit nieuwsgierigheid. Zoals de kolibrie doet van bloem naar bloem. Compleet tegenovergesteld aan doelgericht leven, met één doel en passie als uitgangspunt.
Passie
Tegenwoordig wordt er veel nadruk gelegd in onze cultuur op het uitleven van je passie, je droom volgen en daar succesvol in zijn. En als je die hebt, bijt je jezelf er in vast en ga je ervoor, als een drilboor. Maar wat als je nu niet één passie hebt? En wel gedreven steeds bent geweest om hier naar op zoek te gaan, maar hét gewoon niet kan vinden? Of wetend dat dit zo is, dit is wie je bent, maar door mensen daarop aangesproken te worden, je hebt toch wel een passie? Tegenwoordig is er zelfs brood met passie, dus waarom jij niet? Dat is behoorlijk ontmoedigend. Als ik naar mijn eigen leven kijk ben ik iemand die van idee naar idee hopt, veel interesses heeft, veel cursussen en opleidingen gevolgd heeft en verschillende werkplekken gehad heeft. Tijdenlang heb ik me hier toch wel raar over gevoeld. Zelfs nu voel ik mezelf af en toe een mislukkeling op carrière gebied. En ligt het gevaar op de loer mezelf te meten aan de successen en resultaten die ik wel of niet haal met mijn bedrijfje.
Crisis
Het verhaal van de kolibrie laat het succes gericht zijn los. Het uitgangspunt is leven vanuit nieuwsgierigheid, van bloem naar bloem. En niet leven vanuit één grote passie. Nieuwsgierig leven is een milde manier van kijken naar de dingen om je heen en daar aandacht aan geven. Het is complex en soms onoverzichtelijk, maar het is wel wat bij mij past, en wellicht bij zoveel anderen die niet één passie hebben. Het lijkt me heerlijk om één passie te hebben, wetend als klein kind al wat je wilde worden. Dus als jij dat hebt, heerlijk, geniet ervan en leef vooral je passie, ik geniet ervan om dat te zien bij mensen om mij heen. Voor diegenen, die net als ik, lopen te worstelen en keer op keer in een soort mid-life crisis, dertigersdillema, identiteitscrisis of hoe je het ook maar wilt noemen terecht komen, dit is meer ons pad. Gelukkig kan ik uit ervaring zeggen dat hoe onduidelijk het pad soms ook is en hoeveel crises er ook op ontstaan, er staan elke keer wel weer mooie bloemen aan de kant. En ik mag ze plukken, er iets mee doen, of ze soms laten staan.
Creativiteit
Een van de bloemsoorten die ik vaak tegenkom is creativiteit. Creativiteit is een ingewikkelde soort. Het begrip creativiteit staat voor het vermogen om iets nieuws te scheppen. Voor mij is creativiteit ontzettend belangrijk in mijn leven. Het geeft energie, blijheid en schoonheid, maar ook wanhoop, onzekerheid, weerstand en chaos. Na de speech van de kolibrie dacht ik spontaan, ik ga zo’n kolibrie schilderen. Alleen mijn verstandige kant gooide een batterij redenen in waarom ik dat vooral niet zou moeten doen. “Ik moet eigenlijk werken”, “dat kost veel te veel tijd, je hebt genoeg andere dingen ook te doen”, “dat lukt je nooit zo’n klein gedetailleerd vogeltje schilderen”, “waar slaat dat nou op zoiets doen zomaar op de dag”, “zo komt je carrière nooit op gang als je gaat prutsen”, “weer chaos op je bureau, net nu het weer netjes is”. Enzovoort… niet echt motiverend.
Inspiratie
Maar dan, is er een klein stemmetje, wat zegt “fuck it” (sorry, ik dacht het toch echt..), ik wil dit nu doen. Ik maak altijd dingen voor anderen als het nodig is, dan is het nuttig, maar ik wil dit gewoon eens voor mezelf doen. En ik wil gewoon lekker bezig zijn, ook al wordt het prut, ook dat is goed want het is wel van mij. Wat een bevrijdend gevoel uiteindelijk, om gewoon zomaar op een doordeweekse dag, waarin ik gepland had te werken, de boel de boel kunnen laten en gewoon domweg schilderen en tekenen. Iets creëren, iets wat totaal geen nuttige waarde heeft, iets wat anderen veel beter zouden kunnen doen, en iets wat een stijve nek oplevert door de geconcentreerde houding, kortom weinig succesvol. Het meest belangrijke is alleen dat het me blij maakt en me een beetje uit de “ik moet werken en succesvol zijn” stress-gedachte haalt en dat het me in een creatieve flow brengt. Het hoefde niet een eindeloos project te worden, niet af tot in de puntjes en dus ook niet perfect. Dit proces geeft hoop en inspiratie. Hoop voor het nieuwsgierig verder lopen naar de volgende bloem. Inspiratie voor de volgende stap die ik dan toch maar zet.
Ben jij nieuwsgierig naar de bloemen om je heen? Welke bloem staat er nu op jouw pad? Misschien kunnen we bloemen uitwisselen en op die manier ons leven verrijken en net als de kolibrie zorgen voor het voortbestaan van bloemen. Ik kan het namelijk niet alleen, ik heb bloemen van anderen nodig, ik heb inspiratie nodig, dat was in dit geval de speech over de kolibrie. Evengoed als blogs, quotes, kunst, boeken, ted talks of gewoon een kopje koffie bij iemand. Bloemen én kolibries maken de wereld mooier!
Link naar de speech, “Elisabeth Gilbert, The flight of the hummingbird, the curiosity driven life”: http://www.oprah.com/video_embed.html?article_id=59798