Hokjes en vakjes
Hokjes vakjes
We stoppen iedereen
In hokjes vakjes
Als ze anders zijn dan wij
Blokjes plakjes
We snijden iedereen
In blokjes plakjes
Als ze anders zijn dan wij
Zo is het refreintje van een liedje uit mijn jeugd en als er iets is wat ik niet fijn vind, is dat het. Het liefste zie ik de ander in zijn geheel met alle goede en slechte kanten en stop hem of haar juist niet in een hokje. Hoe moeilijk dat soms ook is, want het anders-zijn vergt acceptatie en creëert soms misschien afstand.
Onlangs echter heb ik een persoonlijkheidstest gedaan (in opdracht van iemand dat wel). Iets waar ik van nature kriebel en weerstand bij krijg. Ik ben toch niet in een test te passen, waarin er maar 2 opties zijn in wie ik ben of waar mijn voorkeur ligt, ik ben toch meer dan dat? Goed met veel innerlijk geworstel heb ik de test gedaan en zelfs nog een uitgebreidere variant. En warempel er komen uitslagen uit die me toch iets zeggen en die mijn interesse wekken. Misschien niet helemaal een verrassing, maar er komt onder andere uit dat ik een idealist ben, dat ik een passie heb om dingen te verbeteren, filosofisch ingesteld en gefocust ben om het goede te zien. En leuk detail het beroep schrijver, pastor, kunstenaar, therapeut en counselor passen bij dit type. Fijn, ik zit op de goede weg qua carrière! Dat is toch wel lekker om te lezen. De test is bevestigend voor een heel aantal dingen die ik van mezelf wel wist, maar die ik niet zo stellig over mezelf wil zeggen. Want, ironisch genoeg, gaat dát dan weer tegen mijn idealen in. Het voelt dan toch beperkend en een hokje dat dit zou weergeven wie ik dan ben.
Maar als ik dan focus op het anders zijn, uit het liedje, dan kan ik er ruimer naar kijken. Misschien is het voor een ander juist wel fijn om te weten welk hokje er een beetje bij hem past. Misschien geeft het wel rust, houvast en richting. En als ik mijn idealen consequent wil blijven volgen, mag die ander zo zijn, zoals hij is inclusief zijn hokjes-houvast-gevoel (wat ik stiekem dan toch ook wel een beetje gekregen heb). En wil ik daar respect voor hebben. Respect voor anders-zijn daar komt het dan op neer. Om bij de kunst van de taal te blijven, dit onderstaande gedichtje als afsluiting, respect2all, daar gaat het voor ons allemaal over, welk hokje of vakje dan ook. Hoe onnatuurlijk het soms ook voelt omdat de ander juist zo anders is, het is wel een mooi en bovenal goed ideaal!♥
RESPECT 2 ALL
begint bij respect voor jezelf.
Respect voor jezelf
is respect voor anderen.
respect voor anderen
is respect voor “anders”
Eigenlijk zijn we helemaal
niet zo anders als we denken.
diep van binnen willen we
allemaal hetzelfde: respect.
En wat is respect?
Respect is anderen behandelen
zoals je zelf behandeld wilt worden.
-Francine Oomen, juli 2005